تهیهکننده اسپانیایی فیلم درباره موسیقی ایرانی می سازد؟
تاریخ انتشار: ۳ اردیبهشت ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۵۲۷۷۳۵
نشست خبری رزا بوش تهیه کننده مستند مشهور «باشگاه اجتماعی بوئناویستا» با اجرای ساسان گلفر منتقد سینما عصر دوشنبه ۲ اردیبهشت ماه در گذر اجتماعات چارسو برگزار شد.
در ابتدای این نشست رزا بوش که متولد بارسلون است و در هاوانا و لندن فعالیت دارد، در توضیح رزومه کاری خود گفت: فعالیتم را در عرصه سینما با طراحی فستیوالها آغاز کردم و در ادامه قائم مقام جشنوارههایی چون لس آنجلس، لندن و سن سباستین شدم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی با بیان اینکه هم به صورت مستقل کار کرده وهم برای شرکتهای معتبر مختلف فیلم ساخته است، اظهار کرد: تهیه کنندگی در عرصه موسیقی، عکس و ویدیوآرت کارهای دیگری بوده که انجام دادهام حتی مدتی را در کوبا فعالیت میکردم پس شرایط ژئوپولتیک ایران برایم ملموس است.
در این جلسه ساسان گلفر عکس، پوستر و بخشهایی از ۹ فیلم کارنامه کاری رزا بوش را نمایش داد و توسط این کارگردان به مرور این آثار پرداخت.
«باشگاه اجتماعی بوئناویستا» به کارگردانی ویم وندرس نخستین فیلمی بود که رزا بوش به عنوان یکی از فیلمهای کارنامه کاری اش به آن اشاره کرد و گفت: پیش از اینکه وارد حوزه فستیوالها شوم در زمینه سینمای آمریکای لاتین تخصص داشتم و به آنجا میرفتم که فیلم انتخاب کنم.
وی با اشاره به اینکه این فیلم به صورت کاملاً بداهه جلو رفت، توضیح داد: «باشگاه اجتماعی بوئناویستا» از نظر اقتصادی یکی از بهترین فیلمها بود و نامزد اسکار شد. من افتخار میکنم که این مستند طریقه استفاده از موسیقی در فیلم را تغییر داد.
بوش با تاکید بر اینکه در این فیلم یک درس مهم یاد گرفته است، گفت: موسیقی این فیلم بی نظیر است اما علت موفقیت چشمگیر فیلم، موسیقی اش نبود. موزیسینی که در فیلم میبینیم شناخته شده نیست اما زمانی که به پیری میرسد به موزیسینی مطرح تبدیل میشود. ممکن است در جوانی فرد موفقی نباشید اما در سنین پیری گاه زندگی شانس مجددی به شما میدهد.
در ادامه این نشست مطبوعاتی، گلفر با اشاره به دیگر فیلم کارنامه کاری رزا بوش گفت: فیلم بعدی او «خیابان ۵۴ ام» هم فیلمی درباره موسیقی است.
رزا بوش با اشاره به اینکه «خیابان ۵۴ ام» پوستر زیبایی داشت اما عنوان آن خوب نبود، اظهار کرد: این فیلم ساخته فرناندو تروئبا یک فیلمساز موفق نامزد اسکار بود که با چهار دوربین ۳۵ میلیمتری فیلمبرداری شد. جالب است که این فیلم از «باشگاه اجتماعی بوئناویستا» موفق تر شد چون بسیاری از کمپانیها این فیلم را به دلیل کوبایی بودن ریجکت میکردند.
وی ادامه داد: به عنوان یک فیلمساز باید تحمل تان را برای ریجکت شدن پرورش دهید. من هم پس از رد شدن «باشگاه اجتماعی بوئناویستا» بود که توانستم در فیلم بعدی ام موفق شوم. «خیابان ۵۴ ام» پروژهای بسیار گران بود و من از ساخت آن احساس افتخار میکنم. همیشه این فیلم میان تاپ تنهای مجله نیویورک تایمز است و موزیسینها آن را بسیار دوست دارند چون حرکات دوربین همگام با موسیقی است.
این تهیه کننده سینما در ادامه این نشست مطبوعاتی گفت که شاید بخواهد روزی فیلمی درباره موسیقی در ایران بسازد.
وی همچنین اشاره کرد: بسیار علاقمند بودم در این سفر به کنسرت کیهان کلهر بروم که امکان آن فراهم نشد.
«ستون فقرات شیطان» دیگر فیلم رزا بوش بود که گلفر به آن اشاره کرده و گفت: این فیلم به بحث خشونت و ارواحی که در جامعه بشری این خشونت را ایجاد میکنند، میپردازد. این خشونت در بستر جنگ داخلی اسپانیا مطرح میشود.
در ادامه بوش با اشاره به درخواست برخی از دوستانش هنگام ساخت «باشگاه اجتماعی بوئناویستا» برای پیوستن به یک کمپانی به اسم تکیلا گنگ گفت: در این سازمان افراد بزرگی حضور داشتند اما زمانی که من به آنها ملحق شدم در این جمع چند سینماگر مکزیکی ناشناخته وجود داشتد. من اسپانیایی و ساکن لندن بودم به همین دلیل میتوانستم کارهای بینالمللی بسیاری انجام دهم.
این تهیه کننده مطرح بینالمللی در بخش دیگر صحبتهایش به زمان رونمایی «ستون فقرات شیطان» اشاره کرد و توضیح داد: این فیلم در فستیوال تورنتو که سپتامبر هر سال برگزار میشود اولین اکران خود را تجربه کرد. اکران رسانهای این فیلم در صبح یازده سپتامبر صورت گرفت. پس از آغاز فیلم ما در حال تماشای تلویزیون بودیم که من ناچار شدم به سالن اکران رفته و فیلم را قطع کنم.
وی ادامه داد: یازده سپتامبر را از این جهت فراموش نمیکنم که ناچار شدم شخصاً به سالن سینما بروم و همه را بیرون کنم.
بوش با اشاره به علاقه اش به سینمای مستند گفت: «گمشده در لامانچا» متعلق به سنت مستندهایی است که درباره ساخت فیلم هستند. این پروژه درباره فیلمی بود که تری گیلیام قصد داشت با اقتباس از رمان دن کیشوت بسازد و سالها به دلیل مشکلات مالی به تأخیر افتاد و نافرجام ماند.
به گفته رزا بوش، این مستند در سینما بسیار موفق و پولساز شد در حالی که همه به مدت ۲ سال دست رد به سینه آن میزدند.
وی در این باره تصریح کرد: این پروژه تجربهای جالب و آغاز فکر کردن من به سرمایه گذاریهای خصوصی بود. این پروژه بسیار در انگلستان خبرساز شد که فیلمی بدون حضور شرکتهای تلویزیونی ساخته شده بود.
رزا بوش با اشاره به فیلمهای دیگر کارنامه کاری اش، گفت: ۹ سال پس از «گمشده در لامانچا» فیلمی نساختم و کارمند اچ بی او بودم که کارهای زیادی انجام میدادم اما نامی از من ذکر نشد.
در ادامه این نشست مطبوعاتی بخشهایی از تریلر و عکسهای آثار دیگر این تهیهکننده سینما پخش شد.
آدرس سایت رسمی جشنواره Fajriff.com و پست الکترونیکی جشنواره Info@Fajriff.com است.
سیوهفتمین دوره جشنواره جهانی فیلم فجر از ۱۸ تا ۲۶ آوریل ۲۰۱۹ (۲۹ فروردین تا ۶ اردیبهشت ۱۳۹۸) به دبیری رضا میرکریمی در تهران در حال برگزاری است.
منبع: افکارنيوز
کلیدواژه: لندن تبلیغات کوبا ایران آمریکای لاتین موسیقی زیبایی دوربین نیویورک تایمز جامعه خشونت جنگ اسپانیا یازده سپتامبر تلویزیون سینمای مستند ساخت فیلم رمان مشکلات مالی سرمایه موسیقی ایرانی جشنواره جهانی فیلم فجر
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.afkarnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «افکارنيوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۵۲۷۷۳۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مظلومتر از تئاتر، موسیقی اصیل ایرانی است/ تخصیص یارانه دولتی برای سفره فرهنگی مردم
به گزارش خبرنگار فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، کنسرت «اشعار نو از نغمههای کهن» در نوزدهمین شب موسیقی فرهنگسرای ارسباران در شبهای پنج شنبه و جمعه، ۶ و ۷ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳ برگزار شد. در این کنسرت که به سرپرستی محمدرضا برزین و خوانندگی صادق شیخ زاده اجرا شد، تصنیفها و قطعات پیش در آمد اصفهان، شاه ختایی، پنبه جاری، المنت و لله، کهربا، نخجیر، ریشه در خاک، حریم یار، کردی و آفتابکاران با آهنگسازی علی اصغر بهاری، محمد رضا برزین، صادق شیخ زاده و قطعاتی با ملودیهای قدیمی و محلی بر اساس اشعاری ازهوشنگ ابتهاج، فریدون مشیری، فاضل نظری، علی حاتمی، حامد عسگری و اشعار محلی اجرا شد.
صادق شیخ زاده خواننده درباره این کنسرت گفتوگویی با خبرگزاری آنا انجام داده که مشروح آن را میخوانید:
لطفا درباره جزییات این کنسرت برایمان توضیح بدهید .
کنسرت نغمههای کهن یا اشعاری نو از نغمههای کهن یک اجرای دغدغه انگیز برای شنیده شدن نغمههای با اصالت است، آنچه که امروزه بیشتر مردم در ارتباط با گذشته با آن در ارتباط هستند. تمام تلاشمان این بود که بتوانیم در قالب یک موسیقی اصیل به بازخوانی نغمههایی بپردازیم که برگرفته از موسیقی فولکلور، موسیقی دستگاهی یا برگرفته از رسوم و آیینهای مناطق مختلف هستند تا با اشاعه آنها مردم شعر تازه بشنوند و فضایی تداعی کنیم که اگر چه به جهت کلامی به مردم نزدیکتر است، اما ممکن است نغمههای آن در طول سالیان سال فراموش شده باشد.
چطور شد در فرهنگسرای ارسباران اجرا رفتید؟
از سویی به جهت حمایتهای فرهنگسرای ارسباران و اینکه تصمیم گرفتیم جایی اجرا برویم که مردم هم قدرت خرید داشته باشند و بتوانند در این کنسرت شرکت کنند و خوشبختانه استقبال هم از کنسرت خوب بود به طوریکه یک سانس را به دو سانس در دو شب رساندیم ، امیدواریم این استقبال ادامه پیدا کند و بتوانیم در روزهای دیگر هم اجرا داشته باشیم
درباره قطعات و سازندگان آن هم برایمان توضیح دهید؟
اجرا توسط قطعات تنظیم و یا ساخته شده محمدرضا برزین اتفاق میافتد که نوازنده خوبی در ساز سه تار است، سنتور را سوها شمعدانی،عود آناهیتا نصیریان، سازهای کوبهای پویان توکلی ، تنبک امیرحسین تات و ساز سه تار با مسعود صادقی است.
با توجه به مبالغ بالای کنسرتها در این ایام، چقدر قدرت خرید مردم و حضور عموم برای شرکت در این کنسرت برایتان اولویت داشت؟
در واقع این نکته برایمان حائز اهمیت بود، چقدر هم خوب است که دولت و حاکمیت بخشی از هزینههای کنسرتها را تقبل کند. بدون تعارف این تعداد کنسرتی که هر شب در کشور برگزار میشود اگر بخشی از هزینهها را هم دولت بدهد، خیلی استقبال چشمگیر میشود، بنابراین سر سفره فرهنگی مردم باید یارانههای دولتی با حمایتهایی این چنین داشته باشیم که خوشبختانه ما توانستیم از آن برخوردار شویم.
ما امروز میبینیم که حتی خوانندههای شهیر موسیقی ایرانی روی به موسیقیهای الکترونیک و موسیقیهای غیر ایرانی میآورند، حتی به نظر من آن موسیقیها موسیقیهای پاپ نیست همانطور که بهتر از من میدانید موسیقی پاپ موسیقی مردمی هست بنابراین یک موسیقی میتواند موسیقی کلاسیک باشد، فولکلور باشد حتی سنتی باشد به خاطر فرم اجرا ولی پاپ تلقی شود، یعنی جمیع مردم با آن احساس نزدیکی کنند، حتی این موسیقیهایی که توسط بعضی از خوانندهها اجرا میشود و به روی صحنه میرود موسیقیهای پاپ نیستند.
البته برخی هم موسیقی خاص هستند، موسیقی که در ژانر موسیقی الکترونیک، موسیقی کلاسیک، حتی موسیقی کلاسیک غربی است ولی باز این حرف به این منظور و به این مفهوم نیست که آنها نباید باشد چرا آنها هم باید باشند، اما اقبال صد درصدی خوانندگان موسیقی اصیل ایرانی به آن موسیقیها منجر به این میشود که این سمت ما خیلی خالی باشیم ما خیلی تنها و معدود باشیم امروزه شما میشنوید که توسط یک سلسله از هنرمندان عزیز و گرامی ابراز نگرانی درباره تئاتر وجود دارد، این هم به جا است اما واقعا باید بگویم که مظلوم تر از تئاتر، موسیقی اصیل ایرانی است حتی موسیقی سنتی هم نه، موسیقی اصیل ایرانی.
متأسفانه به دلیل ذائقهای که توسط عدهای بین مردم ایجاد شده، دافعه نسبت به سازهایی چون سه تار، سنتور،عود، سازها کوبهای و آواز ایرانی ایجاد شده است، در صورتی که اینها شاخههای موسیقی اصیل ایرانی هستند.
شما سالهاست که در عرصه آواز ایرانی فعالیت میکند، دراین باره چه تجربیاتی دارد و برایمان بگویید.
به عنوان کسی که برنامه های مختلف داشتهام میگویم، که اتفاقاً مردم در مناسبتهای آیینی خودشان بسیار هم علاقمند این موسیقی و آوازها هستند، اگر این آوازها درست طراحی شود برای لحظات خلوت آدمی فوق العاده است.
ما انسانها دارای حالتهای مختلف، متنوع و گوناگونی به جهت روانی هستیم و برای هر کدام از این حالتها موسیقی خاص خود را طلب میکنیم و مثل یک نوع تغذیه روحی است، به همین دلیل ما به تمام فرهنگها که از دل فرهنگ خودمان بیرون میآید ادای دین میکنیم و به آن اصالت میدهیم و در این مواجهه هم نیاز داریم که هر کدام از آنها را مصرف کنیم اتفاقاً موسیقی جدی هم موسیقی مصرفی است، اما موسیقی مصرف شده برای حالات خاص آدمی و هر آدمی البته حالات خاص خودش را دارد اما این طیف حالتها از چند گونه بیرون نیست و من امیدوارم که این نوع اجراها مورد حمایت قرار بگیرد.
بنابراین اگر حمایت درستی صورت گیرد، اقبال مردمی هم زیاد میشود و ما با فوجی از مخاطب روبه رو میشویم، در حال حاضر کنسرتهایی که در سالنهای مجلل برگزار میشوند که بعضا حتی استانداردهای ابتدایی موسیقی را هم ندارند. ما سالن تخصصی اجرای کنسرت کم داریم اما هستند اندازهای که کارمان راه بیافتد.
انتهای پیام/